Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Duo Reges: constructio interrete. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Hoc tu nunc in illo probas.

Itaque ab iis constitutio illa prima naturae, a qua tu, quoque ordiebare, his prope verbis exponitur: Omnis natura vult esse conservatrix sui, ut et salva sit et in genere conservetur suo.

Ut iam liceat una comprehensione omnia complecti non
dubitantemque dicere omnem naturam esse servatricem sui
idque habere propositum quasi finem et extremum, se ut
custodiat quam in optimo sui generis statu;

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione
dignum amaverunt.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Quorum altera prosunt, nocent altera.
Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Tubulo putas dicere?: Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Cur haec eadem Democritus?: Illi enim inter se dissentiunt.
Bork: Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Bork: An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
Bork: O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.
Erat enim Polemonis.: Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.