Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid adiuvas? Bork Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Duo Reges: constructio interrete. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Quod cum dixissent, ille contra.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?

Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed
iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores
suscipiendi, adeundum vitae periculum?

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae
licentiam pollicetur.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Age sane, inquam.: Equidem e Cn.
Stoicos roga.: Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quod cum dixissent, ille contra. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Quo modo igitur evenit, ut hominis natura sola esset, quae hominem relinqueret, quali oblivisceretur corporis, quae summum bonum non in toto homine, sed in parte hominis poneret?

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
Ratio quidem vestra sic cogit.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.