Memini vero, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quis hoc dicit?

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Minime vero, inquit ille, consentit. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes
omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia
peccata paria;

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi
et sententiae suae dicere.

Memini vero, inquam;

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Beatum, inquit.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Quid iudicant sensus?

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Vide, quaeso, rectumne sit.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.

• Contineo me ab exemplis.
• Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
• Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
• Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Hunc vos beatum; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Duo Reges: constructio interrete. Bork

1. Quid vero?
2. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
3. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
4. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
5. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
6. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere?