His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Duo Reges: constructio interrete. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Hoc est non dividere, sed frangere. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit
vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne
refers?

Bork: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Pugnant Stoici cum Peripateticis.: Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Quibusnam praeteritis?: Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Quid de Pythagora?: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Bork: Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed ad bona praeterita redeamus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. An potest cupiditas finiri?

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.