Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Duo Reges: constructio interrete. Haeret in salebra. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Bork: Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Nihilo magis.: Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Respondeat totidem verbis.: Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;
Bork: Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Simus igitur contenti his. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Id est enim, de quo quaerimus. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Cur deinde Metrodori liberos commendas?

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?
Erat enim Polemonis.
Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de
quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;

Verum enim diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo
loco numerat, audio dicentem, cibi condimentum esse famem,
potionis sitim.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.