Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Summus dolor plures dies manere non potest? Ego vero isti, inquam, permitto. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Duo Reges: constructio interrete. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Optime, inquam.: Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Bork: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Bork: Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Pollicetur certe.: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit?

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare, quae autem contra, m a l a.
Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene
laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Inquit, dasne adolescenti veniam? Istic sum, inquit. Sed haec omittamus; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Sed fortuna fortis;

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. De hominibus dici non necesse est. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Minime vero istorum quidem, inquit.
Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem.