Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utilitatis causa amicitia est quaesita. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quo modo autem philosophus loquitur? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Poterat autem inpune; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Itaque contra est, ac dicitis;
De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.
Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Aliter autem vobis placet. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Bork

Bork: Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Bork: Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Bork: Haec dicuntur inconstantissime.

Totius enim quaestionis eius, quae habetur de finibus bonorum et malorum, cum quaeritur, in his quid sít extremum et ultimum, fons reperiendus est, in quo sint prima invitamenta naturae;

Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Illi enim inter se dissentiunt. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes,
quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et
puerum diligis.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum
principes extiterunt.