Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Itaque fecimus.: Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Nos commodius agimus.: Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Iam enim adesse poterit.

Est enim mihi magnae curae-quamquam hoc quidem proprium tuum munus est-, ut ita erudiatur, ut et patri et Caepioni nostro et tibi tam propinquo respondeat.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Utilitatis causa amicitia est quaesita.
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Duo Reges: constructio interrete. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid ergo hoc loco intellegit honestum?