Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Duo Reges: constructio interrete. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Bork: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Primum divisit ineleganter;: Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Bork: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Cur post Tarentum ad Archytam? Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Cave putes quicquam esse verius. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Videsne quam sit magna dissensio?
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Corporis autem voluptas si etiam praeterita delectat, non
intellego, cur Aristoteles Sardanapalli epigramma tantopere
derideat, in quo ille rex Syriae glorietur se omnis secum
libidinum voluptates abstulisse.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse
videantur.

Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta sunt, pressius agamus eaque, quae modo dixisti, cum iis conferamus, quae tuis antepono.

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?