Quod cum dixissent, ille contra.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quod cum dixissent, ille contra. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Cur post Tarentum ad Archytam?

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ut aliquid scire se gaudeant? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quo modo? Tum mihi Piso: Quid ergo? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Velut ego nunc moveor.: De quibus cupio scire quid sentias.
Sed fortuna fortis;: Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Bork: Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Haeret in salebra.: Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Bork: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Deinde, ubi erubuit-vis enim est permagna naturae-, confugit illuc, ut neget accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis.
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Sed nimis multa.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes, quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio duplex.

Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu
videntur naturae legem et modum contempsisse?

Tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor et
scientiae, ut nemo dubitare possit quin ad eas res hominum
natura nullo emolumento invitata rapiatur.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Duo Reges: constructio interrete. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;