Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Duo Reges: constructio interrete. Praeclarae mortes sunt imperatoriae;

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quae sequuntur igitur? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Verum hoc idem saepe faciamus. Hunc vos beatum; Quae cum dixisset, finem ille. Quo modo autem philosophus loquitur? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Bork: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Facete M.: Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Ne discipulum abducam, times.: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Quae ista amicitia est?: Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Nihil sane.: Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Bork: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Sint modo partes vitae beatae.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Falli igitur possumus. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae
sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.