An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Duo Reges: constructio interrete. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Sed residamus, inquit, si placet. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Si quae forte-possumus.: Utilitatis causa amicitia est quaesita.
Bork: Sed haec omittamus;
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Iam in altera philosophiae parte.
Nos commodius agimus.: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Explanetur igitur.: Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
Bork: Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Rationis enim perfectio est virtus;
Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae
dicas, ratione et arte distinguere.

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam
dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis
laetum esse se narrat.

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Illi enim inter se dissentiunt. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.