Quare attende, quaeso.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Minime vero istorum quidem, inquit. Summus dolor plures dies manere non potest?

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Paria sunt igitur.

Bork

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Quid adiuvas?

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Bork

Scisse enim te quis coarguere possit?

Nos commodius agimus.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est, non dabunt
fortasse vitam beatam habere, in quo iure possit gloriari,
etsi illi quidem etiam voluptates faciunt interdum
gloriosas.

Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem
facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis,
tolerabilem.

Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

• A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Duo Reges: constructio interrete.

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quid enim possumus hoc agere divinius? Beatus sibi videtur esse moriens. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

1. Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere.
2. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
3. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
4. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
5. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
6. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?