Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Duo Reges: constructio interrete. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Sit voluptas non minor in nasturcio illo, quo vesci Persas
esse solitos scribit Xenophon, quam in Syracusanis mensis,
quae a Platone graviter vituperantur;

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul
atque arripuit, interficit.

1. Sed nimis multa.
2. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
3. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
4. Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum.
5. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
6. Hoc non est positum in nostra actione.
7. Quod cum dixissent, ille contra.

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.

Ostendit pedes et pectus.

Quod cum dixissent, ille contra. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Praeteritis, inquit, gaudeo. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

• Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
• Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
• Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
• Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.

Quo tandem modo? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Hoc simile tandem est? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Sedulo, inquam, faciam.

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Zenonem roges;

Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit turpe.