Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Duo Reges: constructio interrete. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera caverent?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Scrupulum, inquam, abeunti; Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
At hoc in eo M.
Nam de isto magna dissensio est.

ALIO MODO.: Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Easdemne res?: Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
Non enim in ipsa sapientia positum est beatum esse, sed in iis rebus, quas sapientia comparat ad voluptatem.

Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata,
quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre
potuerit.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad
ipsum etiam dolorem.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Et quidem, inquit, vehementer errat; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed ego in hoc resisto; Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.