Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quid est enim aliud esse versutum? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Duo Reges: constructio interrete.

Bork: Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Bork: Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Ut pulsi recurrant?: Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Respondeat totidem verbis. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Sed quot homines, tot sententiae;
Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere.

Maximus dolor, inquit, brevis est. Nam quid possumus facere melius? Torquatus, is qui consul cum Cn. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam
non vides nec laetantium nec dolentium?

Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam
esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?